Προφητείες Λέοντος Σοφού

Ερευνητής :

Ο Λέοντας είχε μια έντονη θρησκευτική ευλάβεια, κάτι που αποδεικνύεται κι από το ζήλο του και από τους ύμνους που έγραψε. Από την θέση στην οποία βρισκότανε, είχε σίγουρα πρόσβαση σε πολλούς φωτισμένους γέροντες της εποχής του αλλά και σε πολλά κείμενα τα οποία ίσως άλλα σώζονται σήμερα, και ίσως άλλα όχι. Επί της ουσίας όμως, αυτό που προσωπικά πιστεύω είναι ότι ο Λέοντας ο Σοφός, κάθισε και συγκέντρωσε διάφορες πηγές και συνέταξε τις Προφητείες. Γι' αυτό ίσως και βλέπουμε και πολλές ομοιότητες στις Προφητείες του Λέοντος με άλλες προφητείες άλλων Αγίων Πατέρων. Για να καταλήξω: νομίζω ότι το κείμενο του Λέοντος του Σοφού, με την ονομασία Προφητείες, θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ακριβώς όπως είναι:
Ως μία συλλογή πιθανών προφητειών Αγίων Πατέρων της εποχής του Αυτοκράτορα Λέοντα, ο οποίος με τη Σοφία του (εξ' ου και το προσωνύμιο που του δόθηκε από την Εκκλησία: Σοφός) συγκέντρωσε, αξιολόγησε και κατέγραψε όλα όσα πρόκειται να γίνουν.

Έτσι αναφέρει :

Κήρυξ αφανής τρις ανακράξει μέγα

Άπιτε σπουδή προς δυσμάς επταλόφου

Ος κατοικεί εν υγρώ τόπω διά το καυστικόν

Κατοικών εν τω άκρω της βυζαντίδος

από της δυτικής της πόλεως πύλης

πλησίον του σίγματος

Κατοικών εν τη τεραπύλω επί το ψυχρότερον μέρος

Του σίγματος και εν τω νοτιαίω μέρει της θαλάσσης


Και εν τόπω ασήμω και βορβορώδει

Εδώ θα δείτε τον χάρτη με την ακριβή τοποθεσία του Σίγματος, περιοχής μέσα στην Κωνσταντινούπολη!

maps -google

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΤΑΤΖΗ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ( PDF )

ΑΙ ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
Λέγεται ότι παρά τοις Τούρκοις υπάρχει εναργής προφητεία, ιδιαιτέρως κυκλοφορουμένη μεταξύ αυτών, σαφώς προλέγουσα, ότι ελεύσεται ώρα, καθ΄ην αυτοί μεν θα εξέλθουσιν, ούτως ή άλλως της Κων/πόλεως, θ΄ανακτήσηται δε πάλιν αυτήν "το Βασιλικόν Γένος των Ρωμαίων". Οι δε ευσεβέστατοι Μουσουλμάμοι μεταξύ των Τούρκων της Κων/πόλεως, οι νηφαλίως και μοιρολατρικώς σκοπούντες τα πράγματα, φροντίζουσιν από τούδε περί των καθ΄εαυτούς και μετά τον θάνατον.
Προβλέποντες, δήλον ότι, ότι η Κων/πολις θα περιέλθη ημέραν τινά εις χείρας των Ελλήνων ήτοι των απίστων, παραγγέλουσι να θάπτωνται ουχί εν αυτή, αλλ' εν τη γη της απέναντι Ασίας (εις το Σκούταρι), όπου υπήρξεν η κοιτίς των Τούρκων, η πρώτη βασιλεία αυτών, ήτις θα διατηρήση και εν τω μέλλοντι, ως ελπίζουσι, το Ισλάμ. Είναι δε και τούτο ενδεικτικώτατον. Οπόταν δη ποτε συμβή να εγερθή επανάστασις τις παρ΄οίου δήποτε άλλου λαού, πλην των Ελλήνων, εν τη Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή να διατυπωθή αξίωσις τις περί προσκτήσεως δικαιωμάτων, οι Τούρκοι λέγουσιν εν ταις ιδιαιτέροις διαλέξεσιν αυτών: "Τι ζητείτε πάλιν υμείς; Εάν ήσθε ως οι Έλληνες! Οι Έλληνες ναι! έχουσι δικαιώματα. Τα μέρη ταύτα ανήκον άλλοτε εις αυτούς! Είναι ιδικά των!" (...)
Αναγνωρίζουσιν ότι προσωρινοί όντες, προσωρινώς κατέχουσι και ότι οφείλουσιν, οιονεί κατ' άκαμπτον τινά της μοίρας θέλησιν, να παραδώσωσιν αυτό πάλιν προς τους Έλληνας. Και ομιλούσι μετά φόβου περί της κεκλεισμένης εν τω ναώ σιδηράς θύρας, εις ην εκλείσθη ο φέρων ταχραντα μυστήρια ιερεύς, ότε διεκόπη βιαίως η λειτουργία. Επίσης ομιλούσιν οι Τούρκοι περί του "Μαρμαρωμένου Βασιληά"...
(Η Κωνσταντινούπολις Ελληνική, Κων/ντίνου Παπαμιχαλόπουλου, Αθήναι, 1920)