Το λάβαρο του Ισαάκιου Κομνηνού και η Ρωμιοσύνη‎ > ‎11-12ος αι‎ > ‎ 1185

Ρωμιοσύνη‎ > ‎11-12ος αι‎ > ‎

1185

το λάβαρο του Ισαάκιου Κομνηνού Παραδόξως, αυτή η σημαία της ανεξαρτήτου Κύπρου (1185-91), το λάβαρο τουΙσαάκιου Κομνηνού, μεταφέρεται στην Δύση, μέσω  Νορμαννών αρχόντων, όπως οΖαν ντε Γκιζόρς, όπου παραμένει μέχρι σήμερα, ως οικόσημο και ως έμβλημα πόλων, π.χ στο Portsmouth, πόλη που ιδρύει ο Ιωάννης Γκιζόρς, και το Wareham. Τον χειμώνα, ο δεσποτικός Ισαάκ Κομνηνός καταφέρνει και ανακηρύσσει εαυτόν ανεξάρτητο βασιλέα Κύπρου & Κιλικίας. Έχοντας κάποτε συλληφθεί να συμμετέχει σε συνωμοσία εναντίον του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, ο Ισαάκ ανανεώνει την έφεση του για αμφισβήτηση της αυτοκρατορικής αυθεντίας. Το λάβαρο ανεξαρτησίας που επιλέγει, συνδυάζει και το Γαλανό και το Χρυσό Διακριτικό, ενώ η εμφανής απουσία χριστιανικού συμβόλου, παραπέμπει στην πρόθεση του Ισαάκιου για προσεταιρισμό εμψύχου δυναμικού και έτερες λατρείες, είτε όψιμες, είτε αρχέγονες. Συγχρόνως, ο Νορμαννός ρήγας Γουλιέλμος Β΄ ο Αγαθός εξαπολύει κεραυνοβόλο επίθεση με αντικειμενικό στόχο πλέον, την προσάρτηση ολόκληρης της Ρωμανίας. Από την πρωτεύουσά του, το Παλέρμο, υφαίνει συνωμοσία στην οποία συμμετέχουν ένας ανηψιός του αυτοκράτορα Ανδρονίκου, ονόματι Αλέξιος Κομνηνός, κάποιος Μαλεϊνός από την Φιλιππούπολη, και ο Αλέξιος Σικουνδηνός, ο οποίος και ισχυρίζεται ότι προωθεί την ανάκτηση της πορφύρας από τον δήθεν Αλέξιο Β΄. Ο Ανδρόνικος περιφρονεί τον υποτιθέμενο διεκδικητή (μάλιστα σχολιάζει ότι “τελικά αυτός ο Αλέξιος Β΄ πρέπει να είναι δεινός κολυμβητής για να βουτηχθεί στο Βόσπορο και να βγει στην επιφάνεια στη Σικελία!”). Πάντως καταφέρνει να εξαρθρώσει πιο κοντινή συνωμοσία στην οποία πρωτοστατεί ο νόθος γιος του Μανουήλ Α΄, αλλά και γαμπρός του ιδίου, σύζυγος της νόθας κόρης του, Ειρήνης, o προσφάτως τυφλωθείς Αλέξιος Κομνηνός. Όσοι κρίνονται ένοχοι τιμωρούνται με σκληρότατες, απάνθρωπες ποινές από τον Ανδρόνικο, που όμως αιφνιδιάζεται από την επιτυχία του ισχυρού στρατού των Νορμαννών που αφού αποβιβάστηκε στο Δυρράχιο, αντιμετωπίζει με επιτυχία πέντε σώματα του αυτοκρατορικού στρατού και μέσα σε δύο μήνες προελαύνει στην Εγνατία Οδό, καταλήγοντας στην Θεσσαλονίκη.  Ρωμιοί αμυνόμενοι Ο διοικητής Δαυίδ Κομνηνός αδυνατεί να υπερασπισθεί την πόλη, η οποία αλώνεται και λεηλατείται ανηλεώς. Αναφέρονται απώλειες 7.000 κατοίκων. Ο Ανδρόνικος θωρακίζει την άμυνα της Προποντίδας με στόλο 100 πλοίων. Όμως, ο γιος του, Ιωάννης, που εκστρατεύει εναντίον των Νορμαννών, συλλαμβάνεται λόγω της ανικανότητάς του, και τυφλώνεται. Ο Ανδρόνικος, ολοένα και πιο βίαιος και παρανοϊκός, διατάζει την εκτέλεση όλων των συλληφθέντων πολιτών που κατηγορούνται για στάση ή προδοσία, αλλά και όλων των συγγενών αυτών. Όμως, έτσι αναδεικνύεται ένας σχετικά άσημος συγγενής των Κομνηνών, ο Ισαάκ Άγγελος, που φονεύει τον τραχύ Αντιχριστοφορίτη, όταν αυτός είχε σταλεί για να τον συλλάβει, και καταφεύγει στην Αγιά Σοφιά, ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους υπό δίωξη αντιφρονούντες.  Ενθουσιασμένος απ’αυτήν την ανατροπή, ο λαός της Βασιλεύουσας, που δυσανασχετεί για το κράτος τρόμου που έχει καθιερώσει ο Ανδρόνικος, αλλά και για την επικείμενη επίθεση των Νορμαννών, εξεγείρεται και στον ναό της Αγίας Σοφίας ανακηρύσσει αυτοκράτορα τον – “θηλυπρεπή”, σύμφωνα με τον Ανδρόνικο – Ισαάκ. Ο Ανδρόνικος μεταβαίνει στην Αχιαλώ (<-- Αγχίαλος), απ'όπου μαζί με την όψιμη σύζυγό του, Άννα την Φράγκα, αλλά και με την ερωμένη του, την Μαραπτική. Μάταια επιχειρεί να διαφύγει στην Περατεία (Κριμέα). Αν και ανέκαθεν υπολόγιζε ότι “ισχύς του είναι η αγάπη του λαού”, ο Ανδρόνικος συλλαμβάνεται και παραδόξως βρίσκει βάναυσο θάνατο από αγριεμένο όχλο της Βασιλευούσης, που απαρτίζεται από δυσαρεστημένους πολίτες, μεταξύ των οποίων και πολλοί συγγενείς θυμάτων του καθεστώτος του. Εν τω μεταξύ, ο Αλέξιος Βρανάς στη Μοσυνόπολη (<-- Μαξιμιανούπολις) και στη συνέχεια στο Δημητρίτσι Σερρών, και οι Θεσσαλονικείς στην πόλη τους, συντρίβουν τους Νορμαννούς επιδρομείς, ενώ συλλαμβάνεται και τυφλώνεται ο Αλέξιος Κομνηνός, ο άνθρωπος που οι Νορμαννοί ανακήρυξαν αυτοκράτορα στην Σαλονίκη.  Πάντως, οι Νορμαννοί παραμένουν στα νησιά του Ιονίου Πελάγους, όπου περιφρουρούν οι άθικτοι στόλοι του αμιράλη Μαργαρίτου και του κόμητα του Λέτσε, Τανκρέδου. Από φέτος και για κάμποσα χρόνια, ο Γραικός "Νέπτουνος" του ρηγάτου, ο Μαργαρίτος, διαφεντεύει την Μεσόγειο, με επίκεντρο το Ιόνιο Πέλαγος, και με προσωπικές κτήσεις τις νήσους:  Μάλτα (η αρχ. Μελίτα ή Μελίτη, η μυθική Σχερία ή Σχερίη των Φαιάκων, όπου Φαίακες = Γκρίζοι, ήτοι ανάμεικτοι με μαύρους, ενδεχομένως από την Νειλοσουδανή Ομογλωσσία).  Κορφού (<-- Κορυφώ, η αρχ. Κέρκυρα ή Κόρκυρα, η μυθική Τάφος),  Κεφαλονιά (η αρχ. Κεφαλληνία, το μυθικό Δουλίχιο),  Θιάκι (σημ. Ιθάκη, λατινιστί Ίτακα, η μυθική Σάμα), και  Ζάτσιντο (Ζάκυνθος ή Ζάντε ή Τζάντε)  υπόλειμμα από ναό του  Σωτήρος Χριστού / Salvatore Christvs,  που χτίζεται την εποχή του Μαργαρίτου στην ακρόπολη της Ζακύνθου, στον λόφο της Μπόχαλης Ο Μαργαρίτος πραγματοποιεί καταδρομή στην Κύπρο, την επικράτεια του Ισαάκιου Κομνηνού, τον οποίο και στηρίζει εναντίον του αυτοκρατορικού πλωίμου που επιδιώκει την ανάκτηση του νησιού. Ο Γραικός αμιράλης, γνωστός και με τα παρατσούκλια “Νέπτουνος (= Ποσειδών)” και “re di Mare (= ρήγας της Θάλασσας)”, συντρίβει τον αυτοκρατορικό στόλο κ’αιχμαλωτίζει πολλά πλοία, τα οποία και στέλνει στη Σικελία. Ίσως είναι ο μοναδικός δυτικός θαλασσοπόρος της εποχής, που χρησιμοποιεί πυξίδα, ήδη σε ευρεία χρήση στην Ρωμανία και τον Ισλαμικό Κόσμο, όπου έχει διαδοθεί από την Κίνα.  οικόσημο των Αγγέλων Ενδυόμενος την πορφύρα, ο Ισαάκ Άγγελος παντρεύεται την Μαρία (Μαργαρίτα), κόρη του Μπέλου Γ΄ της Ουγγαρίας, αποκαθιστώντας κάπως την σχέση των δύο κρατών. Όμως για ν’αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους Νορμαννούς, συμμαχεί με τους Βενετούς με τους όρους που ίσχυαν πριν από το 1171 και την έξωση από την αυτοκρατορία που τους είχε κάνει τότε ο Μανουήλ Α΄. Επιπλέον, συμφωνεί να πληρώσει και αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη των Βενετών κατά το διάστημα 1171-85. Εξαιτίας της επαχθούς φορολογίας, την οποία εντείνει ο Ισαάκ Β΄ επί τη ευκαιρία του γάμου του με την Μαργαρίτα Αρπαντ, αλλά και της προετοιμασίας για την ριζική αντιμετώπιση των Νορμαννών, εξεγείρονται οι κουμανικής καταγωγής Βλάχοι αδελφοί Ασάνες, με αφορμή τα εγκαίνια του ναού του Αγ. Δημητρίου στην πόλη Τύρνοβο.  ο εν λόγω ναός του Αγίου Δημητρίου, στο Τύρνοβο Λέγεται ότι πραγματική αιτία της εξέγερσης του οίκου Ασεν/Ασαν, στάθηκε η προσβλητική συμπεριφορά του Ισαάκιου Β' Αγγέλου προς τους αδελφούς Ασαν, όταν τον συνάντησαν στα Κύψελα της Θράκης για να του ζητήσουν την παραχώρηση κτημάτων στο Αιμιμόντο, υπό την μορφή "προνοίας". Ο Ισαάκ Β΄ υπήρξε εριστικός και φέρεται ότι χαστούκισε τον Ιβάν Ασσεν.  ~~~~   ~~~~   ~~~~ Στους Αγίους Τόπους, πεθαίνει ο άξιος, αν και νεαρός, ρήγας της Ιερουσαλήμ, Βαλδουΐνος Δ΄ ο Λεπρός (1174-85), γιος της βασίλισσας Σίβυλλας και του Μομφερρατικού μαρκησίου Γουλιέλμου του Λογγασπάθα, κόμη της Γιάφφας (Ιόππα, Ιόππη) & της Ασκαλώνας. Έτσι, ο Ραϊμόνδος Γ΄, κόμης της Τριπόλεως (και 3ος ανηψιός του Ραϊμόνδου Στ΄, κόμητα της Τουλούζης), συνάπτει νέα, τετραετή συνθήκη ειρήνης με τον Κούρδο ηγέτη, Σαλαδίνο, που έχει επικρατήσει και στη χώρα του παλιού του αφέντη, αλλά και συμμάχου του Μανουήλ Α΄ στο πρόσφατο παρελθόν, του άρχοντα Νουραντίν των Ζεγκιδών της Μασρικ (= Ανατολή, δηλαδή η ευρύτερη Συρία).